Kiusiu, Kyūshū, jedna z największych wysp Japonii, oblewana wodami: Pacyfiku (od wschodu), Morza Wschodniochińskiego (od zachodu), Cieśniny Koreańskiej (od północnego zachodu) i Wewnętrznego Morza Japońskiego (od północnego wschodu). Powierzchnia 42 078 km2, długość 340 km, maksymalna szerokość ok. 190 km. Rozwinięta linia brzegowa.
Na Kiusiu stykają się dwie jednostki tektoniczne - łuk japoński i łuk kurylski. Wyspa przecięta jest uskokiem tektonicznym, stąd obszar jest aktywny sejsmicznie (częste trzęsienia ziemi, liczne czynne wulkany). Obszar wyżynno-górzysty (do 1788 m n.p.m., wulkan Kujū), niziny towarzyszą wybrzeżom.
Klimat podzwrotnikowy monsunowy. Gęsta sieć krótkich, ale zasobnych w wodę rzek. Lasy pokrywają 60% powierzchni. Bogata fauna: niedźwiedź tybetański, makak japoński, jeleń wschodni.
Kiusiu jest gęsto zaludnione, główne miasta: Kitakiusiu, Fukuoka, Kumamoto, Nagasaki, Sasebo. Ludność zajmuje się rolnictwem (uprawa ryżu, pszenicy, tytoniu, batatów, herbaty), rybołówstwem, hodowlą (bydło, jedwabniki). Przemysł wydobywczy (węgiel kamienny, cyna, cynk i ołów, złoto) i przetwórczy koncentruje się głównie w północno-zachodniej części
wyspy. Kiusiu ma dobrze rozwiniętą sieć komunikacyjną, z Honsiu łączy ją most i tunele podmorskie.
